Golden retrievery to stosunkowo młoda rasa, uznana przez Kennel Club dopiero około 1920 roku.
W jej stworzeniu duży udział miał Dudley Marioribanks, Lord Tweedmouth, który krzyżujował osobnika retrievera z recesywnym genem biszkoptowego umaszczenia z sukami ras tweed water spaniel i wavy coated retriever, a następnie ich potomstwo z labradorami i seterami irlandzkimi. Pan Dudley prowadził bardzo skrupulatne notatki dotyczące swoich psów, ujawnione po czasie przez jednego z jego potomków, stąd dokładnie można stwierdzić, jakie nieistniejące rasy są podwaliną tego dzisiejszego, niezwykle pięknego Goldena – psa pożądanego jako dopełnienie szczęśliwej rodziny, ale i świetnie sprawdzającego się w terapii ludzi chorych i niepełnosprawnych.
Dlaczego akurat taka nazwa rasy? Golden – ze względu na złociste umaszczenie, a retriever pochodzi od angielskiego słowa to retrieve – przynosić. Hodowane do pomocy przy polowaniach, z myśliwskim zacięciem aportowały ustrzelone przez myśliwych kaczki i inne ptactwo z wody.
Ich gruba, pofalowana sierść stanowi ochronę przed wiatrem i niską temperaturą, a podszerstek nie przepuszcza wody, dlatego pieski tej rasy bardzo chętnie korzystają z możliwości wejścia do wody o każdej porze roku i w każdej temperaturze.
Jako szczenięta są psami chętnie podejmującymi wiele różnych aktywności, uwielbiającymi zabawę, inteligentnymi, łatwymi do wyszkolenia. Ich łagodne usposobienie i miły wygląd wzbudza sympatię i zachęca do interakcji. Wesołość bijąca z ruchów poprawia nastrój i powoduje uśmiech na twarzach. Z aktywnym, lubiącym spacery właścicielem tworzą doskonały team i są mu oddane, respektują nauczone komendy.
Biorąc pod uwagę charakter psów tej rasy, niestety nie nadają się one jako psy obronne, a zamknięcie ich w kojcu czy przy budzie będzie poważnym błędem opiekuna. Goldeny źle znoszą oddalenie od człowieka, zdecydowanie nie lubią zostawać same i zostawione mogą sprawiać problemy. Należy dbać także o ich odpowiednie odżywianie, ponieważ są łakomczuchami i przy złym dawkowaniu pożywienia mogą tyć, co przełoży się na inne problemy zdrowotne, np. ze stawami.
Wrodzona łagodność, miły wygląd, podporządkowanie i spokojne, zrównoważone zachowanie w każdych warunkach powoduje, że goldeny świetnie sprawdzają się podczas nauki na przewodnika osób niewidomych, z łatwością zdobędą certyfikat psa terapeutycznego, a ich obecność działa uspokajająco i odprężająco na ludzi z różnego rodzaju nerwicami i innymi chorobami psychicznymi. Odpowiednio wychowany przez właściciela Golden zaatakuje człowieka jedynie w ostateczności, wysyłając wcześniej szereg sygnałów ostrzegawczych. Zapędy myśliwskie i czuły węch sprawdza się nie tylko na polowaniach ale i podczas akcji ratowniczych, poszukując ludzi pod śniegiem czy gruzami, a także wyszukując narkotyków na granicach i lotniskach. Choć z policją i służbami mundurowymi częściej kojarzone są owczarki niemieckie, jednak goldeny dotrzymują im kroku i służą jako tropiciele narkotyków niemal tak samo często.
I jeszcze na koniec jedna mała rada: Pamiętajmy, że jeśli spotkamy Goldena retrievera bez opiekuna (np. przywiązanego przed sklepem) nie podchodzimy do NIEGO! – to, że dana rasa uznana jest za łagodną, nie oznacza, że każdy osobnik, którego spotkamy w typie tej rasy taki będzie!